Can you grasp darkness?

κύματα

τα ξημερώματα χάζευα τα κύματα. μοιάζει σα να μην αλλάζει κάτι. όμως κάθε φορά φτάνουν λίγο πιο έξω. κάθεσαι στην άκρη και όλο και σε πλησιάζουν..

ταξίδεψέ με

ισχύς εν τη ενώσει

the power of unison 

This painting is published in P. Theodoni 2014, Phd Thesis

https://www.tdx.cat/handle/10803/145642#page=1

ημέρα άδεια

αβάσταχτο κενό το μέσα πλημμυρίζει
προς τον γκρεμό ωθεί το σώμα


πονάει το μυαλό 
στη σύλληψη χαμένης μέρας


ακούει τις φωνές μα αντί να πράξει 
πιο δυνατά φωνάζει


εγκλωβισμένο σε άπειρο βρόχο 
παρανοϊκής απελπισίας

σειρήνες

κοίτα να δεις πόσο ασχήμηνε το τραγούδι των σειρήνων
άχρηστα είναι πλέον τα σχοινιά
λυσσάνε
καθώς πλέουμε εμπρός τραγουδώντας
και χορεύοντας τις προσπερνάμε


- sirens -
Look how ugly the song of the sirens has become
useless are now the ropes
they get rabies
as we sail ahead singing
and dancing we leave them behind

.......

- γιατρέ, δεν είμαι καλά.. δε φοβάμαι!

Κάλιε Βέρντι

μαύρα όνειρα
κόκκινα σεντόνια
απόψε στη γειτονιά σου
η θέση σου είναι ρεζερβέ
μα εσύ φεύγεις μακρυά μου
τα φιλιά σου αφήνουν σημάδια
που μνήμες ξυπνάν
οι σκατζόχοιροι κοιτάν
Δία και Αφροδίτη
τα αγκάθια τους ξεχνάν
στο φως του προβολέα
αγκαλιάζονται
και χαρούμενα γελάν
χαζεύοντας περαστικούς
στη βραδινή Βαρκελώνη.

μαζί

 

άλλος λέει βλέπει χέρια ακόμα μη ενωμένα..

άλλος αστέρια σε νησί εγκλωβισμένα..

κάτι άλλο είχα, εάν με ρωτήσεις, στο μυαλό

καθενός η σκέψη χρώμα 

φως ξεχωριστό

ας τα ενώσουμε μαζί

να βρούμε τι μας χωρίζει και τι μη

το κοινό ας το βάψουμε λευκό

στα κόκκινα σεντόνια

ελα λίγο ακόμα πιο κοντά

κρύβω σκέψεις κάθε λογής

θέλω να ανοίξω να τις δεις

έλα 

να δω τα χρώματά σου

τα μυστικά τα δικά σου

μη σταθείς

πέτα μαζί μου και θα δεις

πόσο γλυκιές είναι οι μυρωδιές

στα κόκκινα σεντόνια

οι δρόμοι της βαρκελώνης

σήμερα πάλι μαρτυράνε
τις αγωνίες που ξεσπάν
και ίσως όλο και κάποιος πει..
δεν πα να'ναι χιλιάδες
αυτοί που ταυτόχρονα μιλάνε
πατώντας τους  κραυγάζοντας
συνθήματα αγωνιστικά;
όταν από εκεί μετά από λίγο περάσεις
και εάν χωρίς κανείς να σου το πει
εσύ ποτέ δεν το καταλαβεις..
είναι σα να μην έγινε ποτέ;
σα να πέρασε μια πνοή που
καλύφθηκε απ'τη καθημερινή βουή
κι εχάθει;
ακόμα και έτσι όμως να'ναι
εξαπλώνεται και φουντώνει
σε όλου και πιο πολύ κόσμου την ψυχή
περπάτα εσύ, σφυρίζοντας εάν θες,
ανάμεσα στους ανέμελους περαστικούς
πλανόδιους καλλιτέχνες, εμπόρους,
τουρίστες, φραγκάτους και φτωχούς
χαμογέλασε σε αυτό που είναι να'ρθει
αλλιώς, σκέψου-δράσε
τότε ίσως μπορεί και να σε εκφράζει

Burn

fires in your eyes 

gates of your mind

mirrors of your sight

#syntagma

κάγκελα

bending till breaking

by yotta - deniz - alexandros