σήμερα πάλι μαρτυράνε
τις αγωνίες που ξεσπάν
και ίσως όλο και κάποιος πει..
δεν πα να'ναι χιλιάδες
αυτοί που ταυτόχρονα μιλάνε
πατώντας τους κραυγάζοντας
συνθήματα αγωνιστικά;
όταν από εκεί μετά από λίγο περάσεις
και εάν χωρίς κανείς να σου το πει
εσύ ποτέ δεν το καταλαβεις..
είναι σα να μην έγινε ποτέ;
σα να πέρασε μια πνοή
που
καλύφθηκε απ'τη καθημερινή βουή
κι εχάθει;
ακόμα και έτσι όμως να'ναι
εξαπλώνεται και φουντώνει
σε όλου και πιο πολύ κόσμου την ψυχή
περπάτα εσύ, σφυρίζοντας εάν θες,
ανάμεσα στους ανέμελους περαστικούς
πλανόδιους καλλιτέχνες, εμπόρους,
τουρίστες, φραγκάτους και φτωχούς
χαμογέλασε σε αυτό που είναι να'ρθει
αλλιώς, σκέψου-δράσε
τότε ίσως μπορεί και να σε εκφράζει
