For more than 4 years now, I've been my mom's caregiver,
a full-time, unpaid but fulfilling job: knowing that she feels safe and loved is enough. Knowing that when she is gone, I've done everything I could to provide her that, will help me to move on and die in peace. I'm sorry for those who don't have the will to do it.
Τη μαμά μου τώρα εγώ την ταϊζω
κουταλιά κουταλιά
γουλιά γουλιά
κάθομαι δίπλα της
την παίρνω αγκαλιά
της χαϊδεύω τα μαλιά
γλυκά της τραγουδάω τραγούδια παλιά
αυτά που της αρέσουν
της διαβάζω παραμύθια
όπως κάνουν στα μωρά
με κοιτάζει με μάτια ερωτηματικά
τι όμορφα μάτια που έχει
θαλασσιά πιτσιλωτά αθώα και γλυκά
και το κλείνει το ένα ματάκι όταν θέλει
σ' αγαπώ μαμά
σ' αγαπώ, σε ευχαριστώ, συχνά μου λέει
τη μαμά μου την αλλάζω καθημερινά
πλένω το κορμάκι της και εκεί που μόνο ο άντρας της το χε δει
τη στρίβω από εδώ τη στρίβω απο εκεί
την ντύνω, τη σηκώνω
χέρι χέρι βήμα βήμα τη βαστώ και περπατά
και όπως πάντα ρυθμικά κουνιέται στη μουσική που της αρεσει
φροντίζω τις πληγές
δίνω τα φάρμακά
καλώ γιατρούς, φροντίδα
πότε έρχεται βοήθεια και πότε φεύγει
είτε μικρή είτε μεγάλη, πολύτιμη
και με ευγνωμοσύνη τη χαιρετώ
αν τη ζορίσω τραβά μαλιά κλωστάει
με δαγκώνει με βαρά
δε με πονά
καταλαβαίνω
γιατί ακόμα και η μιλιά κάποια στιγμή φεύγει
όταν δε χαμογελά
είναι που καρδια μου κλαίει
όταν τα όμορφα ματάκια της φοβισμένα με κοιτάν
όταν ασάλευτη με απάθεα δεν τραγουδά
τι έχεις μανούλα; είσαι καλά;
κρυώνεις; πονάς πουθενά;
βαριέσαι; είσαι μπερδεμένη;
μπορεί να μη θυμάται
αλλά καταλαβαίνει
πιες λίγο νεράκι
φάε μια μπουκιά
έλα χόρεψε μαζί μου ακόμα μια φορά
όλα για ένα ακόμα της χαμόγελο,
ένα γέλιο, ένα χάδι, ένα χορό
ένα πονηρό κλείσιμο του ματιού
- απορώ, πώς η μνήμηκαι ο λόγος φεύγει, μα η εξυπνάδα μένει; -
μια ακόμα αγκαλιά
σου έχω πει ότι σε αγαπώ;
ναι μου γνέφει
εγώ δεν την ξεχνώ
κι εκείνη ας μη με ξέρει
όχι επειδή είμαι κόρη της
αλλά κάποιος που την αγαπά
το παιδί της
που εκτιμά όσα εκείνη του έχει προσφέρει
μη σε νοιαζει
εγώ είμαι εδώ μαμά
