ο πουθενάς είναι αυτός που
μπορεί να βρεθεί
αλλά επιλέγει να μην.
ο πουθενάς δεν είναι ο άγνωστος
ούτε ο χαμένος
έχει όνομα κοινό
είναι ο «δεν μπορώ»
ο «ό,τι να ΄ναι».
ο πουθενάς ζει το προσωπικό του αφήγημα
βολικά στο νου του το έχει γράψει
να κοιμάται τις νύχτες ήσυχος
να γλεντά ξέγνοιαστος
να κυνηγά καριέρα
να πετύχει το κούφιο το όνειρο
μακριά από εκεί που θαρρεί
πως το έσω του δεν τον καίει.
ο πουθενάς νομίζει ότι η απουσία του είναι αδιάφορη
άοσμη, άηχη, διάφανη, αθώα
πληγώνει όμως και μέσα του βαθιά το ξέρει
κρυμμένο σε μια γωνία στο παραμύθι του το φέρει.
ο πουθενάς όταν τον βολέψει να φανεί
κάνει εντύπωση πολλή
που τον χειροκροτούν
του αρέσει αυτό
του αρκεί.
οι πουθενάδες είναι πολλοί
μοιράζονται το ίδιο παραμύθι
είναι οι γιοι στη μάνα τους
οι νύφες στην πεθερά
τα εγγόνια στη γιαγιά
οι συμπέθεροι, τα ανήψια
είναι αυτός που δεν παίρνει θέση
όχι που δεν ψηφίζει
γιατί και η αποχή ψήφου είναι θέση πολιτική
είναι ο διπλανός σου ο απολιτικ
αυτός που βλέπει το άδικο και δε μιλάει
σε αηδιάζει
σε κάνει να έτεροντρέπεσαι
είναι όποιος τώρα εσύ σκέφτεσαι.
τι ωραία που φαντάζουν τα παραμύθια τους
με μάτια ανοιχτά και την καρδιά κλειστή
Αχ να τα βίωναν και οι υπόλοιποι μαζί.
Αρτέμιδα, Κυριακή του Πάσχα
20 Απριλίου 2025
