eternal recurrence

day
after day
I wake up
and I say
that this day
's gonna be
the same
as it was
yesterday
and the day
after today
not a thing
's gonna change

μαμά

For more than 4 years now, I've been my mom's caregiver,
a full-time, unpaid but fulfilling job: knowing that she feels safe and loved is enough. Knowing that when she is gone, I've done everything I could to provide her that, will help me to move on and die in peace. I'm sorry for those who don't have the will to do it.


Τη μαμά μου τώρα εγώ την ταϊζω
κουταλιά κουταλιά
γουλιά γουλιά
κάθομαι δίπλα της
την παίρνω αγκαλιά
της χαϊδεύω τα μαλιά
γλυκά της τραγουδάω τραγούδια παλιά
αυτά που της αρέσουν
της διαβάζω παραμύθια
όπως κάνουν στα μωρά

με κοιτάζει με μάτια ερωτηματικά
τι όμορφα μάτια που έχει
θαλασσιά πιτσιλωτά αθώα και γλυκά
και το κλείνει το ένα ματάκι όταν θέλει
σ' αγαπώ μαμά
σ' αγαπώ, σε ευχαριστώ, συχνά μου λέει

τη μαμά μου την αλλάζω καθημερινά
πλένω το κορμάκι της και εκεί που μόνο ο άντρας της το χε δει
τη στρίβω από εδώ τη στρίβω απο εκεί
την ντύνω, τη σηκώνω
χέρι χέρι βήμα βήμα τη βαστώ και περπατά
και όπως πάντα ρυθμικά κουνιέται στη μουσική που της αρεσει

φροντίζω τις πληγές
δίνω τα φάρμακά
καλώ γιατρούς, φροντίδα
πότε έρχεται βοήθεια και πότε φεύγει
είτε μικρή είτε μεγάλη, πολύτιμη
και με ευγνωμοσύνη τη χαιρετώ

αν τη ζορίσω τραβά μαλιά κλωστάει
με δαγκώνει με βαρά
δε με πονά
καταλαβαίνω
γιατί ακόμα και η μιλιά κάποια στιγμή φεύγει

όταν δε χαμογελά
είναι που καρδια μου κλαίει
όταν τα όμορφα ματάκια της φοβισμένα με κοιτάν
όταν ασάλευτη με απάθεα δεν τραγουδά
τι έχεις μανούλα; είσαι καλά;
κρυώνεις; πονάς πουθενά;
βαριέσαι; είσαι μπερδεμένη;
μπορεί να μη θυμάται
αλλά καταλαβαίνει

πιες λίγο νεράκι
φάε μια μπουκιά
έλα χόρεψε μαζί μου ακόμα μια φορά

όλα για ένα ακόμα της χαμόγελο,
ένα γέλιο, ένα χάδι, ένα χορό
ένα πονηρό κλείσιμο του ματιού
- απορώ, πώς η μνήμηκαι ο λόγος φεύγει, μα η εξυπνάδα μένει; -
μια ακόμα αγκαλιά
σου έχω πει ότι σε αγαπώ;
ναι μου γνέφει

εγώ δεν την ξεχνώ
κι εκείνη ας μη με ξέρει
όχι επειδή είμαι κόρη της
αλλά κάποιος που την αγαπά

το παιδί της

που εκτιμά όσα εκείνη του έχει προσφέρει

μη σε νοιαζει
εγώ είμαι εδώ μαμά

enjoying life

Enjoying life is a couple of chairs on an empty beach below a semi sunny sky

I wonder who sat there, what they had in mind.

Did they talk about love, politics, how to make money?

Maybe about troubles in their life; kids, work and how to survive?

Or about the mysteries below, ahead, above and beyond what meets the eye?

At least in silence they experienced nature's gift to each I.

Artemis, Jan 21, 2025

ξημέρωμα

 

Κάθε ξημέρωμα και μια νέα αρχή

είτε έχεις κοιμηθεί είτε την περιμένεις για να 'ρθει

Κι όσα σύννεφα κι αν υπάρχουν, ο ήλιος πίσω τους είναι εκεί

περιμένοντας υπομονετικά να φανερωθεί

Αρτέμιδα, Ιαν 17, 2025

If we are going to die, we will not die in silence. If we are going to live, we are going to live in dignity.

I'm in awe of your smile
beautiful honest warm wise
from how many tears is it born
was it there before
how many tears will it take to wear it off
won't it ever die


me, nobody, hidden in the shadows
by those who don't allow it to pass by
looking at it like a fool moon standing in the clear dark sky
I see colors, flowers, hope

what kind of strength is this
to be able to smile when you are bombed


when headless children their parents hold
when children carry in plastic bags their brothers and sisters in pieces
when patients are shot in the hospital beds
when men are burnt in their tents alive
when newborn babies are left in the incubators to die
when screams are trapped under ruins knowing they will die
when kids collapse from hunger in the streets
when a tank smashes a human body leaving minced meat behind


when soldiers play with the toys of the kids that they killed
wearing the lingerie of their mothers as a triumph
and posting them on dating apps online
dancing over the ruins below whose screams silenced alive
laughing watching their bombs falling on students' future
destroying schools, universities, hospitals cemeteries, and churches
killing professors, doctors, journalists
vanishing history and future

we 've all seen it all
we all did nothing


is this smile the laughter of God
telling us that we are nothing
unworthy to be alive


I will no longer be complicit in genocide. I'm about to engage in an extreme act of protest, but compared to what people have been experiencing in Palestine at the hands of their colonizers, it's not extreme at all. This is what our ruling class has decided will be normal.

said Aaron before setting himself on fire


If we are going to die, we will not die in silence. If we are going to live, we are going to live in dignity.

said Bisan with that beautiful smile

το κακό

 μια ζωή κάθε εποχή μάχη κατά του φασισμού

έρχεται, φεύγει

ή παρά μόνο κρύβεται;

κι αν το κακό είναι απαραίτητο για το καλό,

εσύ που θες να βρίσκεσαι;

συνηθίζεται η φρίκη;

 και η γενοκτονία στην Παλαιστίνη συνεχίζεται

δίπλα μας, μπροστά στα μάτια μας.

παρακολουθούμε μουδιασμένοι

δε λέμε τίποτα, δεν κάνουμε τίποτα,

όσο άλλοι την υποστηρίζουν επιδεικτικά,

τρίβοντας στη μούρη σου τη δειλία και αχρηστία σου.

συνηθίσαμε τη φρίκη,

και με τη σιωπή την εξυμνούμε.