είσαι εδώ και σε θρηνώ.
τι κλάμα να βρω σαν χαθείς;
τι δύναμη θα μείνει;
η απώλεια σου - ζωντανή
να μιλήσεις - δυσκολεύεσαι
όμως ψελλίζεις "σ' ευχαριστώ", "σ' αγαπώ"
το χάδι σου στο μάγουλο μου
το χάδι-χαμόγελο σου
τα λαμπυριστά σου μάτια
όταν για σένα γίνομαι ξανά παιδί
θησαυροί
και η φτώχεια καραδοκεί.
ποια θα είμαι, πού θα πάω;
συνοδός σου στην αντίστροφη μέτρηση
μαζί σου και εγώ θα χαθώ.
στάσιμη δύναμις
για όλα αυτά που μπορεί να είναι
κλαίω τη χαμένη εντελέχεια
--
how I mourn the years that will be lost
without you
stalled potential
for all that can be
I weep for the lost entelechy
Εχθές μου έσφιξες το χέρι.
Με κοιτούσες μες στα μάτια,
μα τα δικά σου δεν τα είδα.Είδα δυο χαραγματιές,
βυθισμένες σε ρυτίδες,
πάνω ένα το χαμόγελο
που σκέπαζε το πρόσωπό σου.Την ίδια έκφραση χάριζες σε όλους.
Δεν είναι εξαντλητικό;
Μου χαμογέλασες,
αλλά τα μάτια σου δεν τα είδα —
τα λαχτάρισα.Επαγγελματίας γητευτής.
Δημόσιο σώμα.
κι εγώ παρατηρητής.
Όταν χαμογελάς σε όλους το ίδιο,
δεν μπορώ να σε διακρίνω,
οι άνθρωποι γίνονται πέπλο —κι εσύ μπροστά του στέκεσαι,
Δεν κατάφερα να σε γνωρίσω,
τον άνθρωπο
πίσω από το δημόσιο πέπλο.
Ας μη μου χαμογελούσες.
Καλύτερα, να κοιτούσες με το στόμα κλειστό
τα μάτια ανοιχτά
Να δω μέσα τους.
Ποιος είσαι μακριά από τα φώτα ;
Υπάρχει εαυτός χωρίς κοινό;
Σε είδα αργότερα ξανά,
ήσουν κοντά σωματικά,
μα μακριά.Ήθελα απλά να σου μιλήσω
να προσεγγίσω λίγο την ουσία σου.
Δεν το τόλμησα.
«Κρίμα που δε μιλήσαμε»,
σου είπα καθώς έφευγες.
«Μια άλλη φορά», είπες εσύ.Μια άλλη φορά,
θα γίνεις ο καθρέφτης μου;Να κοιτάξω μέσα του.
Να δω - θα δω κανέναν;Ποιος εαυτός είμαι
όταν κοιτώ εσένα;
Εχθές δύο συνειδήσεις συναντήθηκαν
χωρίς να επικοινωνήσουν.
it could be that mind teleportation in time is possible,
or immanent parallel universes exist,
as I am now her then
when passion overflows,
as if traces of embodied sense memory
escaped the chains of oblivion
που είσαι;
είσαι στα μαλλιά αυτά που χαϊδεύω με στοργή
στο σώμα στο οποίο τα χέρια μου γλιστράνε;
είσαι στην ορμή που το είναι μου κυριεύει με λαγνεία
στους αναστεναγμούς του όμορφου προσώπου που βλέπω να με θωρεί
καθώς χάνεται στην ηδονή;
είσαι εδώ δίπλα μου, μπροστά μου, μέσα μου;
μια προβολή σε αυτόν που τώρα με συνεπαίρνει;
αισθάνεσαι το χάδι μου, τον αισθησιασμό μου
ή ο άλλος μόνο τα απολαμβάνει;
ήσουν ποτέ αλλού ή μόνο εδώ, στη σκέψη μου;
μια φαντασία της στιγμής
που δε λέει να χαθεί
Αριστοτέλους 75, πλατεία Βικτωρίας
Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2024
day
after day
I wake up
and I say
that this day
's gonna be
the same
as it was
yesterday
and the day
after today
not a thing
's gonna change
