κάπου ανάμεσα στα σύννεφα..

Και τα σπίτια κ’ ολόκληρες οι πόλεις
σα χάντρες χρυσοκεντημένες σε χιλιομπαλωμένη κουρελού
Και το φεγγάρι σαν άγρυπνος φρουρός
στέκεται ψηλά και τα χαζεύει
Και εγώ σαν παιδί, με τα μάτια και την καρδιά ορθάνοιχτα
κάπου ανάμεσα στα σύννεφα, πλημμυρίζω με δέος
και δακρύζω μπροστά στο μεγαλείο της φύσης
και του ανθρώπου
Sunday, 30 August 2009 (flying from Munich to Barcelona)